Aydın’da 1978 yılından bu yana yorgancılık yapan Erol Barış, “Benimki baba mesleği değil anne mesleği” dedi.
Efeler’de, kaybolmaya yüz tutmuş kültürel miras yorgancılık mesleğini yaşatmaya çalışan Erol Barış, eskiye göre el emeği yorganlara olan talep azalsa da mesleğini sürdürüyor. Yorgancılık mesleğine 1978 yılında başlayan Barış, yorganları geçmişten günümüze taşıyor. Yorgancılık mesleğini gelecek kuşaklara aktarmak istediğini ancak çırak bulamadığını dile getiren Barış, “Bizim mesleğimiz, arkamızdan yetişen olmadığı için devam edemiyor. Bir kalfa, çırak kimse yok. Ondan sonra bizim mesleklerimize diyorlar ki kaybolan meslekler. Ben emekliyim. Ne zamana kadar işleyebilirim bu mesleği Bizim gibi eski mesleklerimiz için yeri gelecek ‘keşke’ diyecekler. Ama çok geç olacak” ifadelerini kullandı.
“BENİM SADECE ALTIN YÜKSÜĞÜM VAR”
Her meslek için söylenen altın bilezik tabirinin yorgancılar için ‘altın yüksük’ olduğunu dile getiren Erol Barış, “Aşağı yukarı 40 yıl oldu ben bu mesleğe başlayalı. Herkes baba mesleği der benimki de anne mesleği. Benim rahmetli annem de yorgan dikerdi. Merak ettim başladım. Tabi annemin dikişiyle benim dikişim aynı olmaz. Ben kendimi daha da geliştirdim. Yıllar geçti emekli oldum bu meslekten. Bizim mesleğimizde altın bilezik yok. Altın yüksük var. Bizim için pırlantadan daha değerli. Günde bir tane yorgan belki bitiyor belki bitmiyor. Bizim terimimizle iğneyle adeta kuyu kazıyoruz. İnsanlarımız da artık eskisi gibi talep göstermiyor. Çünkü bizde maliyetler yükseldi. Maliyetler yükselince de fiyatlarımız arttı. Kumaşlar pahalılaştı, içine koyduğumuz pamuk pahalılaştı. Bir yorganın maliyeti şu an 800-900 lira.” dedi.
Son olarak gençlere tavsiyelerde bulunan Barış, “Kimden ne öğrenebilirim diye baksınlar. Biz sadece iş yapmıyoruz adeta iğneyle sanat yapıyoruz. Ben isterim ki genç nesil de bu mesleği öğrensin, bizden sonra devam ettirsin.” diye konuştu.
ŞEVVAL ATEŞ